Środek trwały a wyposażenie
Autor: Szymon Sperling, Doradca Podatkowy nr 12258
Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (j.t. Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) za środki trwałe uważa się rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne i zdatne do użytku, przeznaczone na potrzeby jednostki. Zatem, aby element majątku firmy mógł zostać przyjęty i wykazany jako środek trwało, musi on spełniać następujące kryteria:
– być własnością lub współwłasnością podatnika,
– w momencie przyjęcia do użytkowania musi on być kompletny i sprawny,
– jego przewidywalna użyteczność musi być dłuższa niż rok,
– być przeznaczony na potrzeby jednostki.
Do środków trwałych możemy zaliczyć budowle, budynki oraz lokale będących odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu oraz inne przedmioty, nabyte lub wytworzonych we własnym zakresie.
W zasadzie wszystkie środki trwałe (oprócz np. gruntów) ulegają zużyciu podczas ich użytkowania, a co za tym idzie tracą one na wartości. Aby wartość środka była rzeczywista wykorzystuje się mechanizm księgowy zwany amortyzacją środka trwałego, czyli systematyczne odpisywanie części jego wartości w koszty. Stosownie do treści art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości
niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3500 zł. W sytuacji, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3500 zł, podatnicy mogą uznać ten składnik majątku za środek trwały lub wartość niematerialną i prawną (będzie to wówczas tzw. środek trwały niskocenny), a amortyzację przeprowadzić: zgodnie z art. 22h-22m jednorazowo w miesiącu oddania go do używania lub w miesiącu następnym nie uznawać tego składnika majątku za środek trwały lub wartość niematerialną i prawną, a wydatki związane z nabyciem danego środka trwałego zaliczyć bezpośrednio do kosztów
uzyskania przychodów
Istnieją również środki trwałe nie podlegające amortyzacji. Są to między innymi wspomniane już wcześniej grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, dzieła sztuki i eksponaty muzealne, wartość firmy (jeżeli powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1).
Składniki majątki nie ujęte w ewidencji środków trwałych, których wartość jednostkowa przekracza kwotę <strong>1500 zł, a okres ich użytkowania
będzie krótszy niż rok, umieszcza w ewidencji wyposażenia. Pozostałe składniki majątku o wartości niższej niż 1500 zł również uznaje się za wyposażenie, ale nie ma obowiązku ujmowania ich w ewidencji. W obu przypadkach wydatki na zakup wyposażenia podatnik zalicza bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.
Przepisy dają podatnikowi możliwość wpisania nawet wysokocennych składników majątku bezpośrednio w koszty. Muszą one jednak być wykorzystane w przeciągu roku, w przeciwnym razie staną się automatycznie środkami trwałymi, a co za tym idzie wystąpi konieczność skorygowania kosztów za poprzednie okresy podatkowe. W takim przypadku podatnik jest zobowiązany (w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym upłynął rok użytkowania):
– zaliczyć te składniki do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując je do ewidencji w cenie nabycia albo koszcie wytworzenia oraz stosować stawki amortyzacji, o których mowa w pkt 2.
– zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres ich dotychczasowego używania (jeżeli różnica ta jest wyższa od kosztów danego miesiąca, to nierozliczona nadwyżka kosztów pomniejsza koszty w następnych miesiącach).
– w konsekwencji wpłacić do urzędu skarbowego (do 20 dnia tego miesiąca) odsetki naliczone od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie składników majątku do dnia, w którym okres ich użytkowania przekroczył rok. Kwotę odsetek należy wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub 1a pkt 2.
Pozdrawiam Czytelników.
